POLARIS Stella

POLARIS Stella

post captam a Muham mede Constantinopolim, sese occultâsse nonnullis dicitur: quemadmodum Hyginus Poet. Alstronom. ubi de Tauro, et Avienus, in Arateis, stellam Pleiadum septimam, nomine Electram, post Troiae excidium, nolle amplius conspici, quia Dardanus, gentis Troianae conditor, natus fuerit ex illa, fabulantur. Sed nihil hôc commentô vanius, in quit Vossius, quippe si minutam unam exceperis, quae inter Polum et minorem Ursam interiacet, illa ipsa in cauda minoris Ursae, uti olim aetate Hipparchi et Ptolemaei, ita hodieque maxime est Polo vicina, et similiter Polaris vocitatur. Vide eum de origine et progr. Idolol. l. 2. c. 30. Movet do stella Polari, quae et Poli quandoque nomine venit, Auctor Anonymus, Hist. Orbis Terr. Geograph. et Civ. c. 1. §. 17. quaestionem: An in Sphaera recta, seu in istis regionibus, quae directe sitae sunt sub Aequatore, uterque Polus, seu utraque stella Polaris conspici possit? quod ex materia de refractionibus Geographi quidam suspicati sunt. Sed satisfactum iis est, a diligentissimo Mandelslovio, Itinerar. c. 13. p. 151. ubi refert, se Polum Arcticum, non nisi post. 6. grad. cis Aequatorem: Antarcticum vero post 8. demum grad. trans Aequatorem vidisse. Idem sensit Ioh. Leerius, in Navigat. Americ. ubi ait: Non modo sub Aequinoctiali Polus uterque non apparet, qued plerique arbitrantur: sed neuter, nisi duobus immensis ultro citroque gradibus, citante Keckermannô, System. Astronom. Part. 1. c. 2. Neque minus nobilis est observatio de Polis Hisce, terras iis subiacentes noctem diemque sex mensium habere, quam et Veteres non obscuris testimoniis firmârunt. Unde, praeter alios, Plinius, l. 2. c. 75. cum de Variis lucis incrementis egisset, Haud dubie, inquit, repromittunt id, quod eogit ratio credi; Solstrtii diebus accedente Sole propius verticem Mundi, angustô lucis ambitu subiecta terra continuos dies habere senis mensibus, noctesque e diverso ad Brumam remoto. Quod fieri in insula Thule, Pythias Massiliensis scripsit, sex dierum navigatione in Septentrionem a Britannia distante: Quidam vero et in Mona etc. Sed de utraque harum falsum id esse, certum est. De semestri vero nocte, assensum non praebet praefatus Auctor creditque potius, si quis sub Polo ipso viveret, eum perpetua in luce versaturum, si non splendidâ, saltem dubiâ, et non omnino nullâ, quae eo magis augeatur, quô Sol a Tropicis ad Aequatorem accedat propius: Cuius rei rationes exponit lôc. cit. Idem, c. 4. §. 8. ex Kirchero, qui primus animadvertit, adicit. Esse in regionibus hisce subpolaribus, ingentes vomgines, quibus mare sub Polo Arctico absorbeatur, sub Antarctico autem seu Australi iterum emergat, idque ex eo potissimum colligi, quia maria subpolaria ob rapiditatem superari non possint. Ita Anglos in oris Gronlandicis iamdudum ab in colis monitos esse, ne ulterius progrederentur, si se salvos navesque velint, esse enim mate Polum versus usque adeo aestuosum, ut naves illud ingressae nullâ humanâ industriâ retroagi possint; et nautas ad Spitzbergam tendere solitos narrare nullam navem, quae ultra 28. gradus progressa sit, rediisse, lintresque suorum paulo incautius ibi divagatos nun quam amplius comparuisse: Contra ex relationibus, de

Invento freto Meraeo seu le Maire, constare, nautas post 60. gradus lateris Australis ob contrarietatem fluctuum, ulterius progredi non potuisse, Herreram item, in Histor. America Austral. docere, calssem Regiam Hispan. ad detegendas novas Terras emissam, non potuisse superare

gradum 70. ob aquarum, etiam aere silente, obviam ruentium rapiditatem etc. Vide ipsum Kircherum, Itinere Ecstaticô 2. Dial. 1. et Mund. Subterr. l. 3. c. 2.